System elektroenergetyczny Japonii składa się z dwóch części. Zachodnia i południowa część kraju zasilana jest prądem przemiennym o częstotliwości 60 Hz, podczas gdy Tokio i reszta wschodniej Japonii korzystają z 50-hercowej energii elektrycznej.
Podział ten ma swoje źródło jeszcze w XIX wieku, kiedy przedsiębiorcy z Tokio sprowadzali generatory 50 Hz głównie z Niemiec (AEG), podczas gdy pionierzy elektryfikacji z Osaki wybrali sprzęt General Electric działający na 60 Hz ściągany ze Stanów Zjednoczonych.
Rezultatem jest krajowa sieć energetyczna, której dwie połówki nie mogą bezpośrednio wymieniać zasilania prądem przemiennym. Obie części kraju połączone są czterema konwerterami częstotliwości o łącznej mocy 1500MW.
